Af Örgütü: Deprem bölgesinde engelliler görmezden gelindi

Uluslararası Af Örgütü’nün ziyaret ettiği 21 yerin tamamında hareket kabiliyeti sınırlı veya hareket edemeyen kişiler umumi hijyen tesislerine erişemez durumdaydı. Yardım çalışanları bu durumun genele yayıldığını doğruladı.

Engelli kişilerin çoğu tuvaletlere erişemedikleri için bakım sağlayanlara ve yetişkin bezi gibi bazı ürünlere bağımlı hale geldi.

Diyabet hastalığı nedeniyle sol bacağı ve sağ ayağının bir bölümü kesilen 48 yaşındaki Suriyeli bir kadın yaşadıklarını, “Ortak tuvaletleri kullanamıyorum. Akrabalarım tekerlekli sandalyemden oturağa geçmem için bana yardım etmek ve her kullandığımda lazımlığı boşaltıp yıkamak zorunda kalıyor. Hepimizin biraz da olsa mahremiyete ve haysiyete ihtiyacı var ama bu koşullarda bu çok zor” sözleriyle anlattı.

Fiziksel engeli olan ve kamptaki hijyen tesislerine gitmek için ailesine ihtiyaç duyan 32 yaşındaki Nurcan, “Burada tuvaleti kullanamıyorum, duş alamıyorum, iyi beslenemiyorum. Eskisi gibi yemek yersem tuvalete çıkma ihtiyacı duyacağımdan korkuyorum” dedi.

Depremde annesini ve sağ bacağını kaybeden 13 yaşındaki bir kız çocuğu, Af Örgütü’ne, bez kullanmak zorunda kaldığını ve bezini değiştirip altını temizlemesi için ablasına ihtiyaç duyduğunu anlattı. Ablası, “Lazımlığı kullanamıyor çünkü lazımlık çok dengesiz. Düşerse bu kesik yarası için çok tehlikeli olur. Bazen bu bir kâbus diyorum ama sonra gerçek olduğunu anlıyorum” şeklinde konuştu.

Af Örgütü tekerlekli sandalye gibi uygun yardımcı cihazların da yetersiz olduğunu ve rehabilitasyon hizmetleri gibi uzman bakımının kesintiye uğradığını açıkladı.

Antakya merkezinde yerinden edilen kişiler için kurulan bir kampta kalan 58 yaşındaki Bahir Gazi, 22 ve 32 yaşlarında, fiziksel engeli olan iki kızının önceden haftada iki kez fiziksel rehabilitasyon merkezine gittiğini ancak binanın depremde yıkıldığını ve kendilerine hâlâ bir alternatif sunulmadığını söyledi.

51 yaşındaki Fadime Çetin kanser hastası, Alzheimer olan eşiyle iki engelli çocuğunun bakımını üstlenmiş durumda. Zihinsel engeli olan 17 yaşındaki oğluna devamlı göz kulak olmak zorunda olduğunu ifade eden Çetin, “Bazen kadınların başörtülerini çekiyor… Böyle şeyler yaptığında da onu dövüp, hakaret ediyorlar” dedi. Oğlunun bazen caddeye çıkıp trafiğin ortasında oturduğunu ve dolaşmasını engellemek için gün boyu ayaklarından birini çadırın dışındaki ahşap bir palete bağlamak zorunda kaldığını söyleyen Çetin, “Evimizdeyken onu bağlamıyorduk, özgürdü” diye konuştu.