Bir Kadin Gazeteci

Gazeteciliğe başladığım 70'li yıllarda, bütçe görüşmelerini izlemek üzere parlamentoya gitmiştim. Basın locasına geçtim ve konuşmaları izlemeye başladım. Yeni olduğum için biraz çekingen davranıyor, bir yandan da çevreme kaçamak gözlerle bakıyordum. Birkaç sıra önümde oturan orta yaşlı, güzel ve mavi gözlü bir kadının beni izlediğini fark ettim. Yanlış bir şey mi yaptım diyerek biraz toparlandım. Ben de onu izlemeye başladım ancak, gözgöze gelmemeye çalışıyordum.

İlk fark ettiğim, elleri idi. Çok bakımlı ve kırmızı ojeli idi. Kendinden emin ve alımlı bir kadın. O zamanlar kadın gazeteci sayısı çok az olduğu için, onun Müşerref Hekimoğlu olduğunu tahmin ediyordum.

Görüşmelere ara verildiğinde, basın bölümünden dışarıya çıkarken bekledim ve ona yol verdim. Teşekkür edip geçerken o da merak ettiği için benim adımı ve hangi gazetenin muhabiri olduğumu sordu. Ben sorusunu cevapladıktan sonra o çevrede büyümüş bir kişi olarak bile ona kim olduğunu sorma cesareti bulamıyordum. Holde bir başka gazetecinin hatırını sorarken adını söylemesiyle, Müşerref Hekimoğlu olduğunu öğrendim.

Akşam evde babama söz ettiğimde, onunla ilgili övgülü sözler duymuştum ve babam "Müşerref sana selam verdi ise şanslısın" demişti. Sonraki günlerde karşılaştığımızda bana selam verip hatırımı sorduğunda çok mutlu oluyordum. Bizim gibi acemilere ustaların böyle davranması çok önemli idi o günlerde. Bendeki en önemli izi; başarılı olmak için önce ilkeli olmak ve kadın olduğunu unutmamak. Yani kadın gibi kadın olmak. Kendisi ile yapılan bir söyleşide, "Gazeteciliğin her dalında başarılı oldum. Çünkü başarmak için çalıştım" demiş. Bu ilke ile geçen yıllar Hekimoğlu içi son buldu ve yaşama veda etti. İçinde daha yapmak istediği birçok şey ile...

Kadının adının bile olmadığı ülkemizde o yıllarda "kadın gazeteci" olmanın ve bugünlere dayanmanın örneğini verdi Sayın Hekimoğlu. ANKA Ajansı'nın kuruculuğu ve sağlığının bozulmasına karşın yöneticilik, köşe yazarlığı tutkusundan hiç vazgeçmedi.

Bugün gazete, dergi ve televizyonlarda muhabirlik yapan kadın gazetecilerin sayısının arttığını gördükçe mutlu oluyorum. 1973 yılında benim Fenerbahçe Kulübü'ne futbolcular ile söyleşiye gittiğimde futbolcular bir kadın muhabir görünce çok şaşırmışlar ve benim futbol konusundaki bilgimi sınamak istemişlerdi.

Bugün spor, savaş muhabirliği yapan kadınların sayısı az değil. Böylesi emek isteyen bu meslekte bir kadın gazeteci olmanın verdiği zorluklar yaşamın bir kısmının eksik kalmasına da neden oluyor. Her şeye rağmen bu meslekte emek veren, varolmaya çalışan tüm kadın gazetecileri kutlamak istiyorum.

İyi yolculuklar usta, seni uğurlamaya gelen kadınlar, senin yolunda. (AY/BB)