Dılşat ve Rohata Ayakkabı Alacaktım...

İsa İrandost sekiz ay önce İran'dan baskılara dayanamayıp Türkiye'ye kaçmış... Van ın 'varoşu' sayılan İstasyon mahallesinde kiralık bir evde iki çocuğu ve karısı ile beraber oturuyordu.

Geceleri karısı ile birlikte pişirdiği ekmeği gündüzleri çarşıda satıyordu İsa, bisikletinin terkisine attığı ekmekler bu kez ona acıyı getirdi.

İsa dün "ekmeklerin çabuk bittiğini" söylüyor. Çocukları Dılşat ve Rohat önceki gün ondan ayakkabı istemişler. O da, kazandığı parayla çocuklarına ayakkabı almak için eve dönmüş, çocuklarını bisiklete bindirip çarşıya gitmiş...

"O anı hatırlamak dahi istemiyorum "

"Çocukların sevinci beni de etkilemişti. Bana sımsıkı sarılmış, alacağım ayakkabının heyecanı ile coşmuşlardı" diyor İsa, sonra bir kamyonun fren sesini işitmiş...

Sonra şiddetle yere savrulduğunu hatırlıyor...

"Kendime geldiğimde iki çocuğun kanlar içinde yattığını gördüm. Rohat'ın ayakları kamyon tekerleklerinin altında kalmıştı. O anı hatırlamak bile istemiyorum" diyor İsa.

Sonradan İran Kürdistan Demokrat Partisi (İKDP) üyesi olduğunu, İran'da karşılaştığı baskılar sonucu Van'a geldiğini öğrendiğimiz İsa İrandost'la Van Devlet Hastanesi'nin morgu önünde, eşi Feride'nin çığlıkları arasında iki küçük cesedin teslim edilmesini beklerken konuşuyoruz. İsa, yaşamasının hiç bir anlamının kalmadığını söylüyor.

Van Belediyesi, İrandost'a işçi ,araba ve mezar yeri vererek yardım ediyor, İnsan Hakları Derneği (İHD) Van Şubesi olayın takipçisi olacağını açıkladı.

İHD'nin yaptığı açıklamaya göre kamyoncu uykulu olduğunu söylemiş. Bisikleti fark edememiş... (NK/BB)