Herkesin Acılarını Görmek İsteyen Anne: Şafak

"Bir yazar olarak benim için Ermeni meselesi beraber yas tutabilmek ve sesi duyulmayan insanların hikâyelerinin izini sürmek meselesidir. İnanıyorum ki biz Türkler bunu yapabilir, yasını tutuyor acını paylaşıyorum ve tarihimizde olanlardan dolayı üzgünüm diyebiliriz. Bu bize hiçbir şey kaybettirmez, tam tersine, kazandırır. Yas tutulmadan acı iyileşmez."

Bu sözler "Baba ve Piç" kitabında Ermeni tehcirini anlattığı için 301. maddeyle yargılanan yazar Elif Şafak'a ait. Şafak anne öykülerimizin üçüncü ismi.

Dava açıldığı zaman hamile olan Elif Şafak, yaşadığı stresten erken doğum yaptı. Mahkemesi olduğu sırada beş gündür anne olduğu için davaya katılamadı...

"Benden iyi üvey anne olur..."

Hamileliğinde verdiği röportajında "benden iyi üvey anne olur" diyen Şafak, anneliğe hazırlık sürecini şöyle anlatıyor:

"Eskiden göçebeydim, şimdi daha düzenli olmak gerekiyor. Roman yazıyorsanız bütün benliğinizi ona adamanız lazım. Ama sizden ilgi bekleyen bir can varken bunu yapamazsınız. Ders çalışır gibi bebeğe çalışıyorum. Artık kızımla birlikte olacağız."

1971 yılında Strasbourg'da doğan Şafak, kendi deyimiyle hayatı boyunca 3-4 yıl babasını görmüş. Feminist bir kadın olarak nitelediği annesi ve anneannesi ile büyüyen Şafak, annesinin ismi olan "Şafak"ı kendine soyadı olarak seçmiş.

"Üretmenin farklı olabileceğini gördüm"

Şafak'ın ilk öykü kitabı "Kem Gözlere Anadolu"yu 1994 yılında yayımlandı. İlk romanı "Pinhan" 1998 yılında Mevlana Büyük Ödülü'nü aldı, onu "Şehrin Aynaları" ve 2000 yılı Türkiye Yazarlar Birliği Ödülü'nü kazandıran "Mahrem" izledi. "Bit Palas" 2002, "Araf" 2004, "Med-Cezir"2005'te çıktı.

Son kitabı "Baba ve Piç"te Ermeni tehciri yazınca "Türklüğü ve cumhuriyeti aşağılamak" suçlamasından 6 aydan 3 yıla kadar hapis cezası ile yargılandı.

Davadan beş gün önce kızı Şehrazat Zelda'yı sezaryanla dünyaya getirdi. Yaşadığı hisleri şöyle anlattı:

"Şimdiye kadar benim için üretmek , yazmak demekti. Ortaya bir güzellik çıkarmak da, kitap yazmak... İlk defa başka türlü de bir yaşam yaratılabileceğini gördüm. Roman yazmak bir yanıyla Tanrı ile yarışmak demek, daha egoistçe, oysa bebeğin kendisi tanrısal bir yanıyla egonun aşılması. İlk gördüğümde onu hayret ve hayranlıkla seyrettim."

"Vicdanımda başka acılara yer var"

Yargılandığı davada onu vatan hainliği ile suçlayanlara "diyorlar ki vicdanım o kadar dar ki orada ancak tek bir acıyı hissetmeye yer var. Beynim o kadar dar ki tek bir tarafın hikâyesini idrak edebilirim" diye seslenen Şafak, anneliğini de şöyle özetliyor:

"Mesela hep şundan rahatsız olmuşumdur; kadınlar çocuk severken kuş sesleriyle konuşurlar ya, baktım geçenlerde ben de bebeğimle öyle konuşuyorum. Dilimi filan ısırıyorum. Kendimi bazen rahatsız olduğum şeyleri yaparken suçüstü yakalıyorum." (AÖ)

* Bu haberin hazırlanmasında, Elif Şafak'ın sitesindeki hayat hikayesinden ve Hürriyet, Birgün, Sabah röportajlarından yararlanılmıştır.