İranlı Kadınların Özgürlük Kaçamağı

İranlı kadınların #mystealthyfreedom (benim özgürlük kaçamağım) kampanyası internette hızla yayılıyor.

İranlı kadın gazeteci Masih Alinejad’ın başörtüsüzken kendini ne kadar özgür hissettiğine dair paylaşımı 180 bin beğeni almış, ardından yüzlerce İranlı kadının başörtüsüz fotoğraflarını paylaşmaya başlamasıyla online bir eyleme dönüşmüştü.

Kadınlar fotoğraflarını “İranlı Kadınların Özgürlük Kaçamakları” (زادی های یواشکی زنان در ایران) başlıklı Facebook sayfasında ve #mystealthyfreedom hashtag’iyle Twitter’dan paylaşıyor.

İranlı Women News Network muhabiri Elahe Amani “Bu kampanya İranlı kadınların ayrımcı yasalara ve İslami kıyafet kodu zorunluluğuna direnişinin bir yansıması. İranlı kadınlar yaratıcı, cesur ve insanlık onuru ve insan hakları taleplerine bağlılar. Bu kadınlar ikinci sınıf vatandaş muamelesi görmemeli. Bu kitlesel hareketin bir dönüm noktası olup olmadığını zaman gösterecek” diye konuştu.

Kadınlara başörtüsü zorunluluğu 1979 İran Devrimi ile birlikte gelmişti. Zorunlu kıyafet kodunun insan haklarına aykırı olduğunu düşünen kadınlar, o zamandan beri özgürlükleri için mücadele ediyor.

Ancak tüm İranlı kadınlar böyle düşünmüyor, bazıları başörtüsü takmayanlara daha ağır cezalar verilmesi gerektiğini savunuyor. Mayıs ayı başında 400 kadın, çarşaflarıyla sokağa çıktı ve yaptıkları basın açıklamasında “Ahlaksızlığın tüm toplumu ele geçirdiğini, çok geç olmadan buna karşı bir şey yapmak gerektiğini” söyledi.

"Özgürlük, İranlı kadınların en eski hayali"

İranlı Kadınların Özgürlük Kaçamakları Facebook sayfasındaki mesajlar ise daha farklı:

“Özgürlük anlarım hep korkuyla dolu odu. Bu fotoğraf sonbaharda çekilmişti. Aklım özgürlükle meşgulken, bedenim korkudan titriyordu. Evet, özgürlük kaçamaklarım hem korku dolu geçti. Özgürlük İranlı kadınların en eski hayalidir. Umarım bir gün bu hayal gerçek olur.”

“Tochal durağına yakın, dağın kollarını Tahran’a doğru açtığı ve rüzgarı kucakladığı bir yer var. Ne zaman oraya gitsem, rüzgarın saçlarımı uçurmasına izin veririm. Bu noktaya tırmanabilmek için çektiğim acının ardından, kalıcı olarak kapatılmış saçlarımı en azından çok sevdiğim şehrim Tahran’ın rüzgarıyla buluşturabilmenin mutluluğunu hissederim.” (ÇT)