Yazar Nezihe Meriç'i Kaybettik

Bir süredir kanser tedavisi gören yazar Nezihe Meriç, bugün (18 Ağustos) saat 11:30'da İstanbul Etiler'deki evinde yaşamını yitirdi.

Meriç'in kızı Aslı Şengil, cenazenin, İstanbul'da perşembe günü Bebek Camisi'nde kılınacak öğle namazının ardından toprağa verileceğini bildirdi.

İlk kadın öykü yazarlarından Meriç'in öykülerinde yer verdiği temalardan biri de "kadın"dı.

"Kendinden öncekilerin koydukları törelere aptalca boyun eğiş. Onların hayat anlayışlarına karşı koyamamak. Ben hayatı, kendime göre olan bir hayatı istiyorum... Kendimizi aldatmayalım. Ben hayatı, gereksiz törelerle yitiremem. Biz artık kendi hayatımızın törelerini koymalıyız."

PEN Yazarlar Derneği, Meriç'in ardından yaptığı açıklamada şöyle diyor:

"Hayatın acılarına bakıp, sık sık ' İnsan tükenmez! 'derdi, bir umudu beslemek için. Nezihe Meriç'in yaşadığı bir coğrafyada, ne umut ne de edebiyat tükenir! Ve öykü; cıvıldayan, hüzünlenen, sevinen, sesler, evler ve insanlarla alır başını gider güzelliklere. Nezim görüyor, biliyor, yıldızlar içinde okuyordur onları."

Nezihe Meriç kimdir?

Meriç, 1925'te Gemlik'te doğdu. Karayolları mühendisi olan babasının görevi nedeniyle çocukluğu, doğudan batıya doğru Anadolu'nun çeşitli illerinde geçti.

1943'te Eskişehir Lisesi'nden mezun oldu. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı ile aynı üniversitenin Felsefe bölümlerine devam ettiyse de, öğrenimini tamamlamadan 1945'te ayrıldı.

Öğrenim süresinde Verda Ün'le piyano çalıştı.

1945- 1956 yılları arasında Heybeliada İlkokulu'nda müzik (mandolin birliği) öğretmenliği yaptı.

1956'da Salim Şengil'le evlendi. Salim Şengil'in kurucusu olduğu Dost Yayınları'nın ve Dost dergisinin yönetiminde1957-1973 yılları arasında görev aldı.

İlk yazısı "Ümit" 1945'te İstanbul dergisinde, ilk öyküsü "Bir Şey" Seçilmiş Hikâyeler dergisinde yayımlandı.

Korsan Çıkmazı ile 1962'de Türk Dil Kurumu (TDK) Roman Ödülü'nü, Bir Kara Derin Kuyu ile 1990'da Sait Faik Hikâye Armağanı'nı ve Yandırma ile de 1998'de Sedat Simavi Edebiyat Ödülü'nü aldı.

Öyküleri: Bozbulanık (1953), Topal Koşma (1956), Menekşeli Bilinç (1965), Dumanaltı (1979), Bir Kara Derin Kuyu (1989), Yandırma (1998)

Romanları: Korsan Çıkmazı (1961), Boşlukta Mavi (1992);

Oyunları: Sular Aydınlanıyordu (1970), Sevdican (1992), Çın Sabahta (1995); (çocuk kitabı) Alagün Çocukları (1976), Küçük Bir Kız Tanıyorum Altı Yaşında (1992), Küçük Bir Kız Tanıyorum Yedi Yaşında (1992), Küçük Bir Kız Tanıyorum Sekiz Yaşında (1993), Küçük Bir Kız Tanıyorum Dokuz Yaşında (1994), Küçük Bir Kız Tanıyorum On Yaşında (1996), Küçük Bir Kız Tanıyorum On Bir Yaşında (1996), Küçük Bir Kız Tanıyorum On İki Yaşında (1998), Ahmet Adında Bir Çocuk (1998), Dur Dünya Çocukları Bekle (1999). (EZÖ)