Sokaklar Çocuk Doğurmaz

“Sokak çocukları” derler hep onlar için. Halbuki sokaklar çocuk doğurmaz. Hepsi, herkes gibi bir anne ve babanın çocuğu. Tek farkları; evde değil de sokakta yaşamaları. Nasıl ki evde yaşayan çocuklara “ev çocukları” denilmiyorsa; bu çocuklara da “sokak çocukları” denilmemeli. Zaten hepsi de çocuk değil ki… Koskoca delikanlı gençler de var aralarında.

Bir dönem sokakta yaşamak zorunda bırakılmış gençlerle, geçmişte yaşadıklarına ve gelecekten beklentilerine dair konuştuk. Hepsinin farklı sebebi var sokakta yaşamak için. Fakat hayal ettikleri şey ortak; meslek edinmek ve kendileri gibi sokakta kalanlara destek olmak.

“Meslek sahibi olmak istiyorum”

“1990 yılında İstanbul’da doğdum. Ailemle sorunlarımdan dolayı evden kaçtım; sokaklarla tanıştım. İlk sokak hayatım Bostancı'da başladı. Uçucu ve uyuşturucu maddeler kullanıyorduk. Sosyal Hizmetler'de 18 yaşıma kadar kaldım. Fakat reşit olunca buradan ayrılmak zorundaydım ve ben de ayrıldım.”

“Daha sonradan sokak çocuklarına destek çıkan bir dernekle tanıştım ve orada maddeden arınan, iş sahibi olan, yuva kuran arkadaşlarımı gördüm. Ben de maddeyi bırakma kararı aldım ve maddeden arındım. Şimdi, kaldığım yurdun genel temizlik görevinden sorumluyum.”

“Hayatıma yepyeni bir sayfa açtım. Madde ve suçtan uzak bir hayatım var ve bir meslek sahibi olmak istiyorum.”

“Hayalim, benim gibi olanlara fayda sağlamak”

“1989 yılında İstanbul’da dünyaya geldim. Annemi kaybettikten 1 sene sonra, babam başka bir kadınla evlendi. Üvey annem ile geçinemiyordum ve evden kaçmak zorunda kaldım.”

“Küçük bir çocukken sokaklarda kalmaya başladım. Madde kullanan çocuk ve gençlerle tanıştım ve madde kullanmaya başladım. Artık sokaklar benim evim olmuştu. İlkokulu bitirdim ve 18 yaşına geldiğimde devlet himayesi altından çıkmak zorunda kaldım. Mecburen sokaklara döndüm.”

“İki sene daha sokaklarda yaşadım. Benim gibi sokaklarda yaşayan çocuklarla ilgilenen bir dernekle tanıştım ve maddeyi hayatımdan silme kararı aldım. Askerlik görevimi de tamamladım. Şimdi ehliyet kursuna gidiyorum.”

“Hayalim, iş sahibi olmak ve benim gibi sokaklarda yaşamış çocuk ve gençlere fayda sağlamak.”

“Evlenip düzenimi kurmak için çabalıyorum”

“1980 yılında Kırıkkale'de doğdum. Ben küçük yaşlardayken ailem Kırıkkale'den İstanbul'a göç etti. Aile içi geçimsizlik ve iletişim kopukluğundan dolayı evden kaçtım. 10 sene boyunca çeşitli uyuşturucu maddeler kullandım. Sorunlarımın çözülmediğini ve daha da arttığını gördüm.”

“Sokakta yaşayan bir arkadaşımdan, sokak çocuklarına destek veren bir dernek olduğunu öğrendim ve orada kalmaya başladım. Sorunlarımdan kurtulmanın yolu, madde ve kötü alışkanlıklarımı bırakmaktı.”

“Yaklaşık bir senedir maddeden ve sokaktan uzak bir hayat sürdürüyorum. Kaldığım dernekte misafir karşılama, telefonlara bakma ve dernek bünyesinde bulunan yurdun evraklarını düzenlemekten sorumluyum. Ayrıca bilgisayar ve ön muhasebe kursuna gidiyorum. Kendime ve derneğe fayda sağlamak, evlenip kendi düzenimi kurmak için çabalıyorum.”

Sokaklardan Gelen Başarı

Sokakta yaşayan gençlere yardım eli uzatan ve tıpkı onlar gibi bir dönem sokakta yaşamış Umut Çocukları Derneği Yönetim Kurulu Başkanı Ferhat Şahin de hikayesini şöyle özetledi:

“1980 yılında Gebze’de doğdum. İlkokul çağlarımda, babam tarafından ayakkabı boyacılığı yapmak zorunda bırakıldım ve şiddetle karşı karşıya kaldım. 1987 yılında yaşamak zorunda olduğum hayattan kurtulma kararı alarak İstanbul’a gittim. Kaldığım çocuk misafirhanesinde arkadaşlar edinip, onlarla birlikte sokağa kaçtım. Madde kullanımı, suç ve diğer olumsuz sayılabilecek pek çok olguya eşlik ettim.”

“Sokaklardan kurtulduğum günlerde, sokakta yaşadığım zamanlarda işlemiş olduğum suçlardan dolayı tutuklandım ve iki yıl boyunca Bayrampaşa Cezaevi’nde kaldım.”

“Cezaevinden çıktıktan sonra, bilgisayar teknik donanım işine başladım, bilgisayar yazılım konusunda eğitim aldım. Askerliğimi tamamladım, fotoğraf ve grafik eğitimi alarak bir dergide fotoğrafçılık ve muhabirlik yaptım. Bir proje kapsamında Berlin'de sosyal çalışmacı olarak görev aldım. Şimdi evliyim ve iki yaşında bir kız çocuğum var. Açık öğretimden eğitimime devam ederken; yurtiçi ve yurtdışında birçok üniversitede madde, sokak, çocuk, şiddet ve aile konularında seminerler veriyorum. Sokaklarda yaşayanlara yardımda bulunmak için Umut Çocukları Derneği’ne ulaşabilirsiniz.” (DG/AS)