Oya Baydar'dan salgın notları: 80 Yaş Zor Zamanlar Günlükleri

Yazar Oya Baydar'ın, 2020'de tüm dünyayı kasıp kavuran pandeminin ilk günlerinden yıl sonuna kadar tuttuğu notlar kitaplaştırıldı. 

Can Yayınları'ndan çıkan kitapta Baydar şöyle diyor:

"İnsan 80 yaşına varıp da yaşayacak az zamanı kaldığında bir ömrün bütün çabalarının, umutlarının, acılarının, sevinçlerinin sıfırlanmasını kabullenemiyor. Yaşamımın anlamı neydi sorusuna, hiçbir anlamı yoktu, cevabını vermenin ağırlığına dayanamıyor. O zaman, bir virüsün yıkıcılığından medet umuyor, insanlığın bu enkazın altından kalkabileceği, başka bir dünyayı mümkün kılabileceği umuduna sarılıyor bir an, ama sadece bir an."

"80 Yaş Zor Zamanlar Günlükleri" isimli kitapta okur, Covid-19'un toplumsal hayattaki etkilerini gün gün takip ediyor.

Bir virüsün insan uygarlığını perişan etmesi, halkın hastalığa yaklaşımı, tüm sokakları saran korku, sivil toplumun her şeye rağmen mücadeleye devam etme çabası, iktidarların çaresizliği, 65 yaş üstü insanların yaşadıkları kapanma/kapatılma günleri...

Tüm bunlar, 80 yıl boyunca mücadeleyi bir an olsun bırakmamış bir kalemin anıları, kendi hayatının muhasebesi ve geleceğe dair beklentileriyle yoğruluyor.

Oya Baydar hakkında

1940'ta İstan­bul'da doğ­du. Not­re Da­me de Si­on Fransız Kız Li­se­si'nin son sınıfında yazdığı "Allah Çocukları Unuttu" adlı genç­lik ro­manı ne­de­niy­le ne­re­dey­se okul­dan atı­lı­yor­du. 1964'te İÜ Sos­yo­lo­ji Bölü­mü'n­ü bi­tir­di. Aynı yıl bu bölüme asis­tan ola­rak gir­di. "Türki­ye'de İş­çi Sınıfının Do­ğu­şu" ko­nu­lu dok­to­ra te­zi­nin Üni­ver­si­te Pro­fe­sörler Ku­ru­lu ta­rafından iki kez red­de­dil­me­si üze­ri­ne öğ­ren­ci­ler olayı protes­to için rektörlüğü iş­gal et­ti­ler. Da­ha son­ra An­ka­ra Ha­cet­te­pe Üni­ver­si­te­si'ne sos­yo­lo­ji asis­tanı ola­rak gir­di. 1971'de­ki 12 Mart As­ke­rî Müda­ha­le­si sırasında, TİP ve TÖS üye­si ola­rak sos­ya­list kim­li­ği ne­de­niy­le tu­tuk­landı ve üni­ver­si­teden ayrıldı.

Yeni Ortam, Politika ga­ze­te­le­rin­de köşe ya­zarlığı yaptı. 12 Eylül sı­ra­sında yurtdışına çıktı. 1992'ye ka­dar 12 yıl Al­man­ya'da sürgünde kaldı. Bu­ra­da, sos­ya­list sis­te­min çöküş süre­ci­ni yakından ya­şadı. 1991'de yazdığı "Elveda Alyoşa" adlı öykü ki­tabıyla Sa­it Fa­ik Hikâye Arma­ğa­nı'nı, 1993 yılında da "Kedi Mektupları" adlı ro­manıyla Yu­nus Nadi Ro­man Ödülü'nü aldı. Türki­ye'ye dönüşünde Ta­rih Vakfı ve Kültür Ba­kanlı­ğı'nın or­tak yayını olan İstanbul Ansiklopedisi'nde re­daktör ve Türkiye Sendikacılık Ansiklopedisi'nde ge­nel yayın yö­net­me­ni ola­rak çalıştı. "Sıcak Külleri Kaldı" ro­manıyla 2001 yılı Or­han Ke­mal Ro­man Arma­ğanı'nı, "Erguvan Kapısı"yla da 2004 Cevdet Kudret Edebiyat Ödülü'nü aldı. Romanları 30 dilde yayımlandı. "Hiçbiryer'e Dönüş" romanıyla Carrical Akdeniz roman ödülüne değer görüldü.

(AÖ)