Şahide de Kimlik Sormamak

"Ömer Madra'nın "İstanbullu Şair" Roni Margulies ile yaptığı [...] söyleşide, Yahudi asıllı bir kişinin İsrail yönetimi, Siyonizm ve antisemitizm konularında sarf ettiği sözler oldukça önemli."

-İbrahim Karagül [1]

Bireyin kendi dinsel, ideolojik veya etnik kimliğine eleştirel gözle bakabilmesi, dünyayı din veya ırk gibi aidiyetler paradigmasıyla yorumlayanlar için oldukça paradoksal bir olgudur ve tam da bu sebeple en inandırıcı kabul edilen şahitler bunlardır:

"İsrail ne zaman bir katliam gerçekleştirse, Müslüman [...] televizyonlara söyleşilere davet edilirim. Şunu anlatmaya çalışırım: Siz [...] bana baktığınızda "bir Yahudi" görüyorsunuz, [...] oysa [...] bu söylediklerimi sosyalist olduğum için söylüyorum. [...] İsrail Başbakanı ve Genelkurmay Başkanı Yahudi değil de Budist olsaydı, olanlar yine olacaktı [...] Ama ne dersem diyeyim, çoğunluğunun beni bir Yahudi olarak dinlediğinden kuşkum yok. [...]

Siyonistler[den de] bir mesaj aldım örneğin: "Yazdıklarınız, Yahudi olduğunuz halde İsrail'i reddettiğiniz için, 'ilginçlik' olarak dikkati çekiyor. [...]" Bir insanın Yahudi olması [...] katliamı haklı göstermeyi mi icap ettirir? [...] Bir şey yanlışsa, yargıda bulunan kişinin kimliğinden bağımsız olarak yanlıştır. Etnik veya dinsel kimlik, ne yanlışı doğru hale getirir, ne doğruyu yanlış yapar. [...] İsrail'i eleştirmek için antisemitist, "self-hater" veya "Hamas orospusu" olmak gerekmez." [2]

Roni Margulies ne derse desin, ötekiliği sürekli vurgulanarak algılanacaktı. [3-8] Yukarıdaki yazısı bile http://www.islamidusunce.net/forum/index.php?topic=6684.0 adresinde, "Yahudi kökenli Türkiyeli yazar Roni Margulies..." diye tanıtılıyordu.

Antisemit yayınlarda Norman Finkelstein gibi Soykırım inkarcılarından alıntılar sıktır. Bazen de "İslamofaşizm" argümanıyla yürütülen korku politikasına karşı çıkan Eric Alterman; Filistin topraklarına kurulan İsrail'i etik dışı bulan Richard Cohen ve Mike Marqusee; Siyonist tezlerin bir kısmının antisemit bulan Yezhekel Kaufman ve Rav Michael Lerner; İsrail'in bir Filistinli-Yahudi ortak yaşam alanı olmasını savunan Uri Avnery ve Israel Shahak; İsrail'in Filistin ve yayılmacı politikalarına karşı olan Noam Chomsky ve Bertell Olman gibi aydınlardan alıntılar yapılır. Bu alıntılar, hemen her zaman bu kişilerin Yahudi kimlikleri ön plana çıkarılarak yapılır. Aidiyetin referans kabul edilmesi, en bilinen mantık hatalarından (argumentum ad verecundiam) biridir ve "Yahudilerin bile nefret ettiği Yahudilerden nefret etme" fikrine temel oluşturur. Marguiles de bunun farkındadır:

"Bu tür yazılar yazdığım zaman, Yahudi düşmanlığının zaten yaygın olduğu Türkiye'de, bu düşmanlığı adeta haklı gösterecek veriler sunuyor olduğumu düşünmemek zor." [9]

Tabi bu aydınlar da eleştirilebilir: Chomsky, Robert Faurisson'un içinde Soykırım inkarını tekrarladığı "Mémoire en Défense: Contre ceux qui m'Accusent de Falsifier l'Histoire : La Question des Chambres à Gaz" [Beni Tarihi Tahrif Etmekle Suçlayanlara Karşı Bildiri ve Savunma: Gaz Odaları Meselesi] [10] adlı kitabından "olağanüstü detaylı bir araştırma ürünü" olarak övgüyle söz edip, kitaba "Quelques Commentaires Élémentaires sur le Droit a la Liberté d'Expression" [Konuşma Özgürlüğü Hakkı üzerine Bazı Temel Düşünceler] [11] başlıklı 7 sayfalık bir önsöz yazdı. Hayali bir analoji, Murat Belge'nin Kemal Kerinçsiz'in "Bir Avuç Türk Düşmanı Faşist Düzen Kuruyor" adlı kitabına, ifade özgürlüğü üzerine önsöz yazmasıdır.

İfade özgürlüğünün nefret söylemi dahil sınırlanmamasını savunan Chomsky, Srebrenica'da soykırım yaşanmadığını iddia eden Diana Johnstone'un araştırmasını "ciddi ve kayda değer" bulduğunu ifade edip, basılmasını desteklemişti. [12] Chomsky, Faurisson'un Le Monde'da yayınlanan 3 antisemit mektubu [13] yüzünden yargılanmasına karşı kampanyaya da; insanlığa karşı suçlar sebebiyle Uluslararası Suç Mahkemesinde yargılanmayı bekleyen Sırp lideri Vojislav Šešelj'in adil yargı hakkı için açılan kampanyaya da imza koymuştu. [14] Hayali benzetmemiz, Ahmet Altan'ın geciken adaletin adalet olmadığından hareketle, ulusalcı bir kampanyaya Ergenekon sanıkları için imza vermesidir.

Chomsky, daha sonra Faurisson'un eserini bilmediğini, bilmek de istemediğini, çok sayıda yazısında Soykırımı "İnsanlık tarihinin en olağanüstü toplu deliliklerinden biri" olarak tanımladığını ve işin sadece fikir özgürlüğü kısmıyla ilgilendiğinden önsözü yazdığını, kitabın mahkeme savunması olarak yazıldığını öğrendiğinde ise baskıyı durdurmak için geç kalınmış olduğunu [15] savunduysa da; aydın çevrelerde eleştirildi. [16-21] Christopher Hitchens'e göre bu Chomsky'nin "yeni bir ekonomik gelişme ve adalet devri" olarak övdüğü Khmer Rouge rejiminin yaptığı soykırımın ortaya çıkmasının ardından "Khmer Rouge aslında Kissinger ve Nixon tarafından yaratıldı" diye ağız değiştirmesinden sonraki en büyük fiyaskosuydu. [21]

Keza, Marguiles'in apologist rolü de eleştirilebilir: Başbakan Erdoğan'ın "Bugün Yahudi imajının Nazi imajından hiç farkı yoktur" [22] ve "İsrail'in kontrolü altına olan bir dünya medyası var" [23] demesini, Gazze ile Darfur'un karşılaştırılamayacağını ifade ederek "Netanyahu ile o kadar rahat konuşamam, ama Beşir'le rahat konuşurum. [...] Niye? Bir Müslüman soykırım yapamaz" [24] ifadesini ve "Biz, sizi bu topraklarda ağırlayan, misafir eden Osmanlı'nın torunları olarak konuşuyoruz" [24] cümlesiyle Türkiyeli Yahudileri İsrail ile aynı kefeye koymasını, "Söylediklerine baktığımda hiçbir zaman antisemit laf etmedi. Bundan ötesi palavra" diye yorumlayan Margulies, [25] başbakanın tefeci Yahudi imgesine gönderme yaptığı "Oturdukları yerden para basarlar" sözlerini de "belli ki iyi niyetli sözler" [26] diyerek aklıyordu.

Aidiyetler paradigması "kol kırılır yen içine kalır" postulatını da içerdiğinden, Yahudileri alıntılayanların çoğu, Orhan Pamuk'un "Burada insanlar 30,000 Kürt öldürdü. Ve bir milyon Ermeni." [27] demecini vatan hainliğiyle eş tutarlar. Oysa Taner Akçam, Atatürk'ün 1915 kırımını "vahşet" ve "katliam" olarak adlandırdığı düzinelerce konuşması olduğunu, 1919'da General James Guthrie Harbord ile görüşürken 800,000 Ermeni'nin öldürüldüğünü söylediğini, ABD Radyo Gazetesi'ne verdiği söyleşide "Ermenilere karşı yeni bir Türk vahşetinin olmayacağının garantisini veririz" dediğini, 24 Nisan'da TBMM'de yaptığı bir konuşmada, Ermenilere yapılanları "fazahat" (alçaklık) olarak tanımladığını kaynaklarını vererek yazmıştı. [28] 1928'deki bir Genelkurmay raporunda da "800,000 Ermeni ve 200,000 Rum katl ve tehcir yüzünden veya amele tabularında ölmüştür" deniliyordu. [28]

Bush iktidarının sona ermesiyle aralarında Yahudilerin de olduğu neo-con'ların Beyaz Saray üzerindeki gücü sona erdi; Obama kendisine Yahudilerin de bulunduğu daha liberal bir danışman kadrosu seçti. İsrail politikaları hakkında 13 Temmuz 2009'da Beyaz Saray'daki danışma toplantısına, sol eğilimli Yahudi örgütleri de davet edildi. Toplantıda, 15 Yahudi örgütünün tamamı, İsrail'in İşgal Altındaki Topraklar üzerinde yeni yerleşim merkezleri kurmasına karşı çıktı. [29] İsrail Başbakanı Benjamin Netanyahu, bu gelişmeler üzerine Obama'nın başdanışmanları Rahm Emanuel ve David Axelrod'u "kendinden nefret eden Yahudiler" olarak tanımladı. [30] Yani, Margulies ve Chomsky'nin dediği gibi, İsrail'i eleştiren Yahudiler de yaftalanarak susturulmak isteniyordu:

"Antisemitizm suçlamalarına başvurulması, İsrail'e yönelik eleştirileri susturmak için çok sık kullanılan ve çoğunlukla da etkili bir yöntemdir. İşçi Partili saygın İsrailli diplomat Abba Eban bile "Yahudi olmayan dünya ile diyaloglarımızda ana görevlerden biri anti-Siyonizm ile antisemitizm arasında hiçbir ayrım olmadığını göstermektir" diye yazabilmektedir. Abba Eban [...] Siyonizm'in iki tür eleştirisi olduğunu söylüyor: Biri antisemitlerin yaptıkları eleştiri, diğeri ise kendinden nefret eden sinir hastası Yahudilerin eleştirisi. Böylece olası eleştirilerin tamamı bertaraf edilmiş oluyor." [31]

Farkına varılması gereken gerçek, Yahudilerin "dünyayı ele geçirme ülküsünde bütünleşmiş bir kitle" değil; diğer etnik gruplar gibi, içinde aşırı ırkçı ve milliyetçilerin de, insan haklarına duyarlı sosyalist ve liberallerin de bulunduğu bireylerden oluştuğudur. Los Angeles Times gazetesinin 1988'deki anketine göre, ABD'li Yahudilerin yüzde 50'si kendileri için en önemli konunun "sosyal adalet" olduğunu ifade ediyor; yüzde 17'si ise "İsrail'e bağlılık" diyordu. [32] Aynı gazetenin 1998'deki anketinde, deneklerin yüzde 15'i Yahudiliği din, yüzde 17'si ırk, yüzde 52'si ise ortak kültür üzerinden tanımlıyordu. [33] Daha sonraki anketler de benzer sonuçlar ortaya koydu. American Jewish Committee'nin 2007'deki bir araştırmasına göre, ABD'li Yahudilerin yüzde 82'si Arap ülkelerinin İsrail'i yok etmeyi hedeflediğine inanıyor, buna rağmen yüzde 46'sı bağımsız bir Filistin Devleti'ni destekliyordu (yüzde 43'ü karşıydı). yüzde 36'sı ise Kudüs'ün ortak başkent olmasından yanaydı. Yahudilerin çoğunluğu "neo-con" politikalarına karşıydı: "ABD Irak'a müdahale etmekte haklı mıydı?" sorusuna yüzde 67'si hayır, yüzde 27'si evet diyordu; yüzde 76'sı mevcut Irak politikasını onaylamıyordu. Deneklerin yüzde 92'si İran'ın nükleer programından endişe duyuyor, ancak yüzde 57'si "İran'ın nükleer silah geliştirmesini önlemek" amacıyla bile olsa, askeri müdahaleyi onaylamıyordu (yüzde 35 onaylıyordu). [34]

Aşırı sağcı Yahudiler, "ahavat Yisrael" ("Yahudi halkı sevgisi") yoksunu oldukları iddiasıyla masada2000.org adlı sitede 7,000'den fazla Yahudi'yi afişe etmektedir. [35] Jewish Voice for Peace ise bu tür baskıları rapor etmek üzere MuzzleWatch adlı bir web sitesi kurmuştur.

Özetle, her toplumda aykırı sesler mevcuttur. O sebeple tarihi olgular, iddia sahibinin etnik kimliğinden bağımsız olarak, bilimsel temelleri esas alınarak değerlendirilmelidir. Yahudi Soykırımı, ne Şansolye Willy Brandt "var" dediği için vardır; ne de Finkelstein "yok" dediği için yoktur. Aynı şekilde, Ermeni Soykırımı, ne Prof. Dr. Akçam "var" dediği için vardır; ne de Kandilli Ermeni Kilisesi Başkanı Dikran Kevorkan "yok" dediği için yoktur. [36] (YEK/TK)

Kaynakça

[1] Karagül, İbrahim. Margulies, Daniel Pipes ve "İslam emperyalizmi"ne karşı birleşmek! Yeni Şafak. 2 Ekim 2003. http://yenisafak.com.tr/arsiv/2003/ekim/02/ikaragul.html

[2] Margulies, Roni. Her fırsatta Hamas düşmanlığı. Taraf. 22 Ocak 2009. http://www.taraf.com.tr/haber/26191.htm

[3] Roni Margulies: Saldırı altındayız, bizi denize dökecekler! Açık Radyo. 24 Eylül 2003. http://www.network54.com/Forum/382964/message/1118722840/Roni+Margulies-+Sald%FDr%FD+alt%FDnday%FDz,+bizi+denize+d%F6kecekler!

[4] Yahudi yazarın İsrail'e küfür öfkesi. Haber 7. 29 Aralık 2008. http://www.haber7.com/haber/20081229/Yahudi-yazarin-Israile-kufur-ofkesi.php

[5] Yahudi'den daha çok İsrailci. tevhidhaber.com. 4 Şubat 2009. http://www.tumgazeteler.com/?a=4633478. Haberin alt başlığı "Yahudi Yazar Ak Parti Hükümetini Savundu Bizimkiler Kızdı..."

[6] Yahudi asıllı şair Roni Margulies: Erdoğan'ın Davos'taki çıkışını destekliyorum. Zaman. 8 Şubat 2009. http://www.zaman.com.tr/haber.do?haberno=812756&title=yahudi-asilli-sair-roni-margulies-erdoganin-davostaki-cikisini-destekliyorum

[7] Türkiye'de Yahudiler'e karşı bir ırkçılık varmış ama bu ırkçılık Pasifmiş... Yahudi şair Roni Margulies öyle diyor. nethaber.com. 9 Şubat 2009. http://www.nethaber.com/Toplum/90019/Turkiyede-Yahudilere-karsi-bir-irkcilik-varmis-ama

[8] Yahudi Yazar Margulies: Bunlar Darbecilerin Sivil Uzantıları. Cihan Haber Ajansı. 1 Haziran 2009. http://www.tumgazeteler.com/?a=5147955

[9] Margulies, Roni. Irkçılığın Son Kalesi İsrail. BirGün. 17 Temmuz 2006. http://www.birgun.net/forum_index.php?news_code=1153146960&year=2006&month=07&day=17

[10] Faurisson, Robert. Mémoire en Défense: Contre ceux qui m'Accusent de Falsifier l'Histoire : La Question des Chambres à Gaz. Vieille Taupe. 275 sayfa, 1980. ISBN-13: 978-2903279035

[11] Chomsky, Noam. Some Elementary Comments on The Rights of Freedom of Expression: Appeared as a Preface to Robert Faurisson, Mémoire en Défense, October 11, 1980. chomsky.info. Erişim Tarihi: 9 Kasım 2009. http://www.chomsky.info/articles/19801011.htm

[12] Brockes, Emma. The Greatest Intellectual? The Guardian. 31 Ekim 2005. http://www.chomsky.info/onchomsky/20051031.htm

[13] Faurisson's Three Letters to Le Monde (1978-1979). The Journal of Historical Review. 19. Cilt 3:40. mayıs-Haziran 2000. http://www.ihr.org/jhr/v19/v19n3p40_Faurisson.html

[14] CPПCKA PAДИKAЛHA CTPAHKA (Sırbistan Radikal Partisi Web Sitesi). Experts, eminent individuals from the world. Erişim: 9 Eylül 2009. http://www.antiglobalizam.com/?lang=spa&str=podrska

[15] Chomsky, Noam. His Right to Say It. The Nation. 28 Şubat 1981. http://www.chomsky.info/articles/19810228.htm

[16] Vidal-Naquet, Pierre. On Faurisson and Chomsky [In: Assassins of Memory. New York: Columbia University Press, 1992. http://www.anti-rev.org/textes/VidalNaquet81b

[17] Cohn, Werner. Partners in Hate: Noam Chomsky and the Holocaust Deniers. FrontPageMagazine.com, 11 Eylül 2001. http://www.mega.nu/ampp/cohn_on_chomsky.html

[18] Fresco, Nadine. Les Redresseurs de Morts: Chambres à Gaz: la Bonne Nouvelle. Les Temps Modernes. Sayı 407, Haziran 1980. http://www.anti-rev.org/textes/Fresco80a/

[19] Vidal-Naquet, Pierre. Les Assassins de la Mémoire : Un Eichmann de Papier. Editions la Découverte. 228 sayfa, 26 Nisan 2005. ISBN-13: 978-2707145451 [İngilizce Tercümesi: A Paper Eichmann: Assassins of Memory. New York: Columbia University Press, 1992. http://www.anti-rev.org/textes/VidalNaquet92a/]

[20] Berman, Paul L. Gas Chamber Games: Crackpot History and the Right to Lie. Village Voice, 10-16 Haziran 1981.

[21] Hitchens, Christopher. The Chorus and Cassandra. Grand Street, Sonbahar 1985. http://www.chomsky.info/onchomsky/1985----.htm

[22] Hür, Ayşe. Küreselleşen Anti-Semitizm ve Türkiye. Birikim. 18 Ekim 2005. http://www.birikimdergisi.com/birikim/makale.aspx?mid=62

[23] Erdoğan: "İsrail, dünya ile dalga geçiyor" Yeni Şafak, 16 January 2009. [Turkish] http://yenisafak.com.tr/Politika/Default.aspx?t=16.01.2009&i=163164

[24] Erdoğan'a göre Darfur'da soykırım yok! CNNTürk. 9 Kasım 2009. http://www.cnnturk.com/2009/turkiye/11/08/erdogana.gore.darfurda.soykirim.yok/550901.0/index.html

[25] Margulies: İsrail, Yahudiler için büyük tehlike. Zaman. 8 Aralık 2009. http://www.tumgazeteler.com/?a=4653593

Margulies, Roni. Yahudiler için büyük tehlike: İsrail. Newsweek Türkiye. 12 Ocak 2009. http://www.newsweekturkiye.com/haberler/detay/24291/Yahudiler-icin-buyuk-tehlike-Israil

[26] Tekerek, Tuğba. Yahudi 'açılımı' kızdırdı. Taraf. 09 Ekim 2009. http://taraf.com.tr/haber/41995.htm

[27] Der Meistgehasste Türke. Tages-Anzeiger. 5 Şubat 2005. http://sc.tagesanzeiger.ch/dyn/news/kultur/560264.html Orhan Pamuk: "Ja, jeder sollte das tun. Man hat hier 30 000 Kurden umgebracht. Und eine Million Armenier. Und fast niemand traut sich, das zu erwähnen. Also mache ich es. Und dafür hassen sie mich."

[28] Akçam, Taner. 1915 Efsaneler ve Gerçekler. Radikal. 25 mayıs 2005. http://www.radikal.com.tr/ek_haber.php?ek=r2&haberno=2251&tarih=29/05/2003&ek_tarihi=25/05/2003

[29] Guttman, Nathan. Jewish Leaders Give Obama No Push-Back on Settlement Freeze. Forward. 15 Temmuz 2009. http://www.forward.com/articles/109597

[30] Ravid, Barak. Netanyahu's paranoia extends to 'self-hating Jews' Emanuel and Axelrod. Haaretz. 4 Austos 2009. http://www.haaretz.com/hasen/spages/1098853.html

[31] Voniati, Christiana. Chomsky on Gaza. Counter Currents. 16 Şubat 2009. http://www.countercurrents.org/voniati160209.htm

[32] Lerner, Rabbi Michael. Israel's Jewish Critics Aren't 'Self-Hating' Los Angeles Times. 28 Nisan 2002. http://www.commondreams.org/views02/0428-04.htm

[33] Pinkerton, Sharon. Poll Analysis: American Jews Express Diverse Opinions on Jewish Life in the U.S. Los Angeles Times. 19 Nisan 1998. http://www.latimes.com/news/custom/timespoll/la-980419jewishpoll-407pa2an,1,7569044.htmlstory

[34] Israel - 2007 Annual Survey of Jewish Opinion. American Jewish Committee. 11 Aralık 2007. http://www.ajc.org/site/c.ijITI2PHKoG/b.3642849/k.D729/2007_Annual_Survey_of_American_Jewish_Opinion.htm

[35] Self-Hating and/or Israel-Threatening List. masada2000.org. Erişim Tarihi: 2 Kasım 2009. http://www.masada2000.org/shit-list.html

[36] Ermeni Din Adamlarının, "Soykırım" İddialarına Bakış Açıları Nasıldır? TC Kültür Bakanlığı sitesi. 7 Ekim 2000. http://www.kultur.gov.tr/TR/Genel/BelgeGoster.aspx?F6E10F8892433CFFAAF6AA849816B2EF8F6F70DD952A6205