Yaşatılmamış Gelecekler, Yaşlı Çocuk

Yeşim Özsoy’un yazıp yönettiği oyunda Erdem Kaynarca, Bertan Dirikolu, Enginay Gültekin, Emre Yetim, Ceren Demirel, Akant Çetin, Yeşim Özsoy ve sesiyle Metin Belgin yer alıyor. GalataPerform tarafından sahnelenen “Yaşlı Çocuk”u Talimhane Tiyatrosu’nda seyrettim.

“Yaşlı Çocuk” İstanbul Tiyatro Festivali ve GalataPerform ortak prodüksiyonu olarak sahneleniyor.

Büyümeyecek çocuklar

2015 Eylül’ünde Cizre’de evinin önünde keskin nişancılar tarafından öldürülen, sokağa çıkma yasağı nedeniyle bedeni evdeki derin dondurucuda saklanan Cemile Çağırga. Annesinin cansız bedenini önce koynunda sonra, sonra dondurucuda sakladığı Cemile.

10 Ekim 2015’de Ankara’da gerçekleşecek Barış Mitingi ’ne babası ile giden, Gar’da toplanma anında gerçekleşen bombalı saldırıda hayatını kaybeden 9 yaşındaki Veysel Deniz Atılgan. O gün Ankara Garı’nda babası dâhil ölen 101 kişinin en küçüğü.

Ailesi ile birlikte Suriye’den Kanada’ya kaçmaya çalışırken, 2 Eylül 2015’de cesedi Bodrum sahilini vuran 3 yaşındaki Alan Kurdi.  Botlarının alabora olması sonucu, annesi ve abisi ile Ege Denizi’nde can veren Kobanêli Alan Kurdi. Tüm dünyanın sahilde kum içinde, kırmızı tişörtü, kısa pantolonu ile cesedini gördüğü Alan Kurdi.

Gazze’deki Al-Shati kampındaki çocuk parkına düşen bombayla ölen 8 yaşındaki Jamal Salih I’lyan. Gazze’de öldürülen nice çocuktan biri. Aynı bombalamada ölen diğer 7 çocuk gibi.

Ütopya ile gerçeğin buluşması

4 çocuk, 4 yaşanmamışlık, 4 geleceksizlik.

Bu 4 çocuk ölmeselerdi, büyümüş olsalardı, hayatları nasıl olabilirdi? Oyunun derdi bu; 4 “yaşlı” çocuk.

Mesela Cemile büyümüş, doktor olmuş olsa. Çok sevdiği, çok sevildiği kocası ile birlikte Milano’ya tatile gidiyor olsa. Ya da Jamal Salih I’lyan büyümüş, başka bir ülkede evlenmiş, çocukları olmuş olsa. Veysel büyümüş ve hukuk okumuş olsa.

“Yaşlı Çocuk” henüz 10 yaşına bile varmadan savaşta ölmüş, öldürülmüş 4 çocuğun büyümelerinin ütopyasını anlatıyor. Her biri savaş ve şiddetin sonucu hayatını kaybetmiş binlerce çocuktan sadece dördü üzerinden bir ütopya yaratmaya çalışıyor. Ütopya sanıldığı gibi muhteşem yaşamlar olmayabilir, bu çocuklar için ütopya, sadece yaşamış olmalarıdır.
Sonra, sonrası gerçek.

Büyümüş olsalar bile geçmişleri onları bırakabilir mi? Geldikleri yer, ülkeleri, yaşamış oldukları geride kalabilir mi?
Bu ütopya, düşlediğimiz gibi bir ütopya olabilir mi? Yoksa gerçekler baskın mı çıkar?

Yüreklere dokunan bir hikâye

Savaş ve şiddet sonucu ölen çocuklara ilişkin haberler okumaya, izlemeye devam ettiğimiz zamanlarda yaşıyoruz. Daha birkaç gün önce İngiltere Mancestar Arena’da gerçekleşen bombalı saldırıda 8 yaşındaki Saffie Rose Roussos’un hayatını kaybettiğini öğrendik. Saffie Rose o patlamada ölmeseydi, yaşasaydı, büyüseydi nasıl biri olacaktı? Nasıl bir hayatı olacaktı? İşte aklımıza getir(e)mediğimiz bu soruya Cemile, Veysel, Alan ve Jamal üzerinden yanıt veriyor “Yaşlı Çocuk”, yüreklere dokunuyor. (BY/ÇT)