“Hayvanlar işçi sınıfının bir parçasıdır”

* Fotoğraf: Wikimedia.

18. yüzyılda bilime duyulan güvenle birlikte yürütülen tartışmalarda yer edinen önemli başlıklardan biri, hayvanların da hisleri olduğu ve devredilemez bazı haklara sahip olduklarıydı.

Bu tartışmalar, çağın insanmerkezciliğine rağmen bu tahakkümü biraz olsun kırmayı ve hayvanlarla asgari düzeyde empatiyi mümkün kıldı.

18. yüzyıl ortalarında canı acıyan, üzülen ya da kısacası "duygulanan" hayvan anlayışı daha fazla konuşulabilir ve tartışılabilir hale geldi. Çünkü artık insanlar, doğayla ilişkisini etkileyen diğer her şeye ilgi duymaya başlamıştı.

Tarihçi ve eğitimci Jason Hribal'ın kaleme aldığı ve aşağıda kısa versiyonunu vereceğimiz yazının konusu ise hayvanların, tıpkı insanlar gibi işçi sınıfının bir parçası oldukları ve nasıl da aynı şekilde sömürüldüklerine dair.

Aynı kapitalist sisteme verilen emek

"17. yüzyıldan bu yana pek çok hayvan çalıştırıldı, onların üzerinden büyük kârlar elde ettiler ve hayvanlar çabaları için çok az tazminat ya da takdir aldılar. Çiftlikler, fabrikalar, yollar, ormanlar ve madenler onların üretim yerleri olmuştur. Hayvanlar çiftlik, fabrika ve madenlerde sahipleri için yün, süt, et ve güç ürettiler. Ve bunun için ücretlendirilmediler. Aslında, benzer koşullar altında çalışan başkalarını da düşünebiliriz: Bunlardan birkaçını sayabiliriz, insan köleler, çocuklar, evde çalışanlar, seks işçileri. Temel gerçek, atların, ineklerin veya tavukların insanlarla aynı kapitalist sistemde emek vermiş olmaları ve hâlâ da çalışmaya devam etmesidir.

Manastır için çalışan 20 bin koyun 

"1658'de Edward Topsel'in Doğal tarihi metalaştırma fikrini incelemek için ciltler dolusu kaynak olan Dört Ayaklı Canavarların Tarihi, ölümünden sonra Londra'da yeniden yayımlandı. Topsel, pek çok canlıyı uygun fizyolojileri, yani fiziksel özelliklerinin ne olması gerektiği açısından incelemiş ve tanımlamıştır. Orta Çağlardan itibaren İngiliz yünü, giyim imalatı için önemli bir yerel ve ihracat ürünüydü. 1300'lerin başında, St. Swithun Manastırı için yaklaşık 20 bin koyun çalıştı, ancak bu büyük manastır sürülerinin varlığına rağmen, çoğu İngiliz koyunu, bir tarihçinin dediği gibi 18. yüzyılın ortalarına kadar 'vahşi bir durum' içinde yaşadı. Bu açık meralar, kırlar ve ormanlardı ve buna altın çağ değildi. Bu, İngiliz müşterekleri oldukça gerçek ve önemliydi – feodal dönemden doğan ve geçim, topluluk ve özellikle hayvanlar için özerklik ilkelerine dayanan dinamik bir sosyo ekonomik sistem. Bu nedenle, Topsel ve diğerlerinin dediği gibi koyunlar arasında 'soyların iyileştirilmesi' için bu yaşam biçiminde büyük değişiklikler yapılması gerekiyordu.

Koyun otlaklarının kurulumu

"Bu süreçteki ilk adım 'koyun otlakları' yaratmaktı. Bunlar, birkaç küçük, özel parsele bölünmüş eski açık otlaklar olabilir. Ekilebilir tarlalara dönüştürülebilirler veya bu otlaklar, ormanlık alanların kesilmesiyle veya birçoğunun yaptığı gibi, bozkırları ve bataklıkları kurutarak oluşturulabilir. Bu kitlesel çitleme döneminde koyunların kelimenin tam anlamıyla kırsal bölgeyi halkın altından 'yediği' (çekip aldığı ç.n) söylendi. Yeterince doğru olarak ele alındığında, otlakların çoğalması ekilebilir alanların ve açık meraların pahasına oluştu. Tabii ki, koyunların kendilerinin bu toprağın özelleştirilmesiyle hiçbir ilgisi yoktu. Aksine, bu birkaç kişi tarafından tasarlanan bir projeydi.

Sömürü yöntemleri

"Çitleme işlemi tamamlandıktan sonra, bu yeni toprak sahipleri dikkatlerini üretkenliği artırmanın diğer yollarına çevirebilirlerdi. Bu yöntemlerden biri kontrollü üreme yani üreme kontrolü yoluyla istenilen vücut ve tüy niteliklerinin üretilmesidir. Koyunların cinsel manipülasyonu yüzyıllardır vardı. Ancak 17. ve 18. yüzyılın gelmesiyle birlikte kontrollü yetiştirme standart bir uygulama haline geldi. Bu noktadan sonra, yalnızca uygun özelliklere sahip olan koyunların üremesine izin verilecekti. 'Büyük bir bedene' sahip olmayan veya bir bedene dönüşme olasılığı olmayan diğerlerine gelince, ya doğumdan hemen sonra öldürülecekler ya da iğdiş edileceklerdi."

Çevirinin tamamını okumak için tıklayın.

İlerisi için okuma önerisi

Tartışmaya dair Birikim Dergisi'nin 2005 Temmuz sayısında yayımlanan "Sol Neden Hayvan Haklarını Desteklemeli?" yazısından:

"Marx hayvan hakları fikrini muhtemelen savunmazdı, ama şunu da unutmamak gerek: Marx'ın, insan hakları fikrine de özellikle ilgi göstermediğini görmezden gelmek, birçok solcunun işine geliyor. Dahası Marx hemen hemen bütün kurumları eleştirmiş olsa da, eserlerinde 'bilim'i diğer kurumlardan üstün gördüğüne işaret eden birçok unsur var. Marx, 'nesnel' olacağı varsayılan ve bilim insanları tarafından öğrenilen bilginin, işçi sınıfını komünist toplum hedefine götürmeye yardımcı olacak güçlü teknolojik araçlar yaratacağını düşünüyordu.

"Her halükârda, haklarla ilgili yaklaşımı ne olursa olsun, Marx hayvanlar ile insanlar arasındaki en temel farkın 'bilinçli hayat etkinliği' dediği şey bağlamında ortaya çıktığını düşünüyordu. Ona göre insan, hayvanlardan farklı bir şekilde bilinç sahibidir - insan 'bizatihi hayat etkinliğini iradesinin ve bilincinin nesnesi haline getirirken, hayvan 'hayat etkinliğiyle bir ve aynıdır.'"

Çevirinin tamamını okumak için tıklayın.

Kitap Önerisi Upton Sinclair, Chicago Mezbahaları romanında, 20. yüzyıl başında ABD'deki göçmen işçilerin çalışma koşullarını anlatır. Ama bunu mezbahalar üzerinden yapar.  Sinclair, romanı yazmak için kimliğini gizleyerek mezhabaya girmiştir. Upton Sinclair Orijinal Adı: The Jungle İlk Yayımlanma Tarihi: 4 Kasım 1905

(TY)