İyi ki, Ezeli Rekabet Var!

Hafif bahar sıcağını delen serin bir rüzgar açık pencerenin kanatlarını yalayarak yüzüme çarpıyor. Elimde bir bardak soğuk birayla, alacakaranlığın geceye evrileceği saati bekliyorum. 45 bin kişilik Şükrü Saracoğlu Stadyumu’nun ikide bir televizyon reklamlarıyla bölünen görüntüsüne bakmakta gözlerim.

Tribünler dolu. Çok büyük bir çoğunluğunu Fenerbahçeli futbolseverlerin doldurduğu tribünler ve tabii televizyoncu klişesi ile söylersek “ekranları başındaki bizler”; az sonra Türkiye futbol tarihindeki en güzel, en anlamlı, en müthiş maçına şahitlik edeceğimizden bihaber, bekleşip duruyoruz. Tribündekiler bağırıyor, takımlarını destekliyor; evlerinde “dekoder”i olanlar da karşılaşmanın ilk düdüğü ile tanık olacakları heyecana, ezeli rekabetin “şimdiki zamanı”na odaklıyor kendisini.

Ve maç başlıyor...

Karşılaşmanın başları. Beşiktaş şokta. Fenerbahçe sağ açığında oynayan Anelka’nın inanılmaz driplingleri, Ronaldinhovari çalımları, Beşiktaş’ın Fenerbahçe’den transfer genç oyuncusu Ali Güneş’in, Nicolas Anelka’nın bindirmeleri karşısında içine düştüğü zor anlar...

Bir süre sonra Beşiktaş Teknik direktörü Rıza Çalımbay, Ali Güneş’i sağa, İbrahim Toraman’ı da sola alarak dengeyi biraz olsun sağladı. Ancak buna rağmen sağ kanattan Fransız oyuncunun yumuşak bilek hareketleriyle getirdiği toplar, “iyi orta gol getirir” dedirten ama özellikle Fenerbahçeli genç Tuncay’ın her nedense basireti bağlanmış ayaklarında eriyen ataklara dönüşüyordu.

Alex ise Mustafa Doğan’ın bire bir markajından kurtulabildiği anlarda etkisini hissettiriyor, şutlarıyla Cordoba’nın koruduğu kaleyi yoklamaktan imtina etmiyordu. Ancak ilk yarı boyunca üst üste gelişen 9 ataktan sonuç alamayan sarı lacivertliler, futbolun acımasız gerçeği ile yüz yüze geldiler.

Fener’in yapamadığını Tümer yaptı

Futbol fanatiklerinin kahvehanelerde kullandıkları lisanla söyleyecek olursak, “atamayana atarlar” sözü gerçeğe dönüşüverdi. Bir ani atak sonrasında Tümer Metin kıvrak vücut hareketlerine, nefis bir aşırtmayı ekleyince, Fenerbahçe fileleri ile arasında günün etkisiz isimlerinden Rüştü kalıverdi sadece.

Beşiktaş’ın bir sıfırlık üstünlüğüne Luciano’nun nefis rövöşata golü ile karşılık veren Fenerbahçe, beraberliğin tadını çıkarmak üzere bir miktar rehavet uykusuna yatmak ihtiyacı hissetti. Bunun faturasını da, son birkaç yıldır bir türlü etkili orta yapamadığı için kafayla gol atamayan Beşiktaş’ın bu maçtaki formda ismi Carew ödetti. Tümer’in güzel ortasına şöyle “inceden” dokunan Norveçli golcü, durumu 2-1’e getirdi. İlk yarı böyle sona erdi.

İkinci yarı başlar başlamaz, Fenerbahçe ilk 45 dakikanın yorgunluğuyla oyundaki üstünlüğünü Beşiktaş’a kaptırdı. Siyah beyazlılar daha istekli, atak ve organize bir oyun sergilemeye başladı. Ama Alex’in o kısa boyuyla kafa golü atmasına engel olamadılar yine de. Beraberlik Beşiktaş’ı yine rahatsız etti. Oyuuna sonradan giren bu mevsimin kayıp genç yeteneği İbrahim Akın, Tuncay’ın hatasını affetmeyen Ahmed Hassan’ın güzel asisti sonrasında klasını gösterdi, müthiş bir vuruşla, skoru 3-2’ye getirdi.

Demirlek ve Cordoba

O dakikaya kadar, hayatında ilk kez önceki yıl birinci klasman hakemi olarak süper lig maçlarını yönetmeye başlayan, buna rağmen Merkez Hakem Komitesi’ndeki (MHK) büyüklerinin gözüne girip FİFA kokartı sahibi olan Bülent Demirlek, tercih haklarını ev sahibi takımdan yana kullansa da maçın sonucuna etki edecek bir hata yapmadan yönetti.

Ama o dakika, yani Tuncay’ın ceza sahası içinde Oscar Cordoba tarafından düşürüldüğüne ilişkin düdüğünü çaldığı an şüpheleri üzerine çekti. Penaltı uzaktan “penaltı”ya benziyor olabilir. Ceza vuruşuna hükmetmesi de bir yere kadar kabul görebilir. Ama Cordoba’ya gösterdiği ikinci sarı ve pek tabii kırmızı kart haksız, haksız olduğu kadar da FİFA kokartlı bir hakeme yakışmayacak denli tarafgir (ve/veya tribün etkisi altında) bir karar olarak görünüyordu. Üç oyuncu değişikliğini kulanan Beşiktaş’ın kalecisi oyundan atılınca, tek çare herhangi bir futbolcunun kaleye geçmesiydi.

Şimdi o anki tabloya bakalım: Her biri Beşiktaş’ın önemli birer silahı olan üç ismin elleri havadaydı: Mısırlı yıldız Ahmed Hassan, Brezilyalı savunma oyuncusu Guiaro Ronaldo ve futbol kariyerine kaleci olarak başlayan ve fakat ceza sahası içinde çok çalım attığı için kendisine kızan hocası tarafından bir yıl sonra golcü olarak görevlendirilen Daniel Gabriel Pancu.

“Kadıköy Panteri”

Onun bu özelliğinden haberdar olan Rıza Çalımbay hiç tereddütsüz onu işaret etti. Kendisine bir kaleci kazağı bulundu, Pancu arkadaşları tarafından kendi düğüne hazırlanan bir damat gibi özenle giydirildi, kaleye geçti ve az kalsın Alex’in penaltısını çıkarıyordu, boyu yetmedi. Skor yeniden beraberliğe geldi: 3-3

O andan itibaren Fenerbahçe teknik direktörü Cristoph Daum, elinde ne kadar golcüsü varsa oyuna soktu. Pancu’nun acemiliğinden faydalanmak isteyen Fenerbahçeli golcü taburu, kaleye şut atmak için birbirleriyle yarıştı ama Pancu yaman çıktı. Hatta iki bire bir pozisyonda gole izin vermedi, karşıdan gelen toplarda çok başarılı bir performans gösterdi. Ondan dönen toplardan biri de bu yılın Beşiktaş ve milli takım adına en büyük kazancı olan Koray Avcı’nın ayaklarına geldi. Koray uzaktan sert vurdu: 4-3

Hakem maçı 8 dakika uzatsa da Beşiktaş’ın orta sahası ve savunma oyuncuları sahada sadece 10 kişi olmalarına rağmen insanüstü bir gayretle oynadı, kaleci de iyi olunca maç 98 dakika sonra 4-3 bitti. Beşiktaş’ın artık hiçbir zaman unutulmayacak, adı tarihe en büyüğünden altın harflerle yazılan bir “Kadıköy Panteri” vardı.

6-0’ı bile unutturdu

Kesinlikle kuşku yok ki, bu maç Türkiye futbol tarihinin en önemli maçı oldu. Beşiktaş’ın bu yıl şampiyon olamaması, ilk yarıda sergilediği futbolla uğradığı prestij kaybı, Avrupa kupalarında yaşadığı kötü sonuçlar... Hepsi geride kaldı.

Futbol biraz da bu işte. 2004-2005 sezonu ne Fenerbahçe’nin ya da Galatasaray’ın şampiyonluğuyla, ne de başka olaylarla anılacak. Son yüzyılın en önemli olayı Beşiktaş’ın, 102 yaşındaki Türkiye’nin en eski futbol kulübü olarak aldığı bu galibiyettir.

Hatta Fenerbahçe’nin Galatasaray’ı 6-0 yendiği maç bile; kalesinde kaleci olmayan bir oyuncuyla, üstelik bir kişi eksikle (aslında kaleci yerine hücuma yönelik bir orta saha oyuncusu kaleye geçince eksik ikiye çıkıyor) Fenerbahçe’yi 50 bin kişilik kendi sahasında 4-3 yenen Beşiktaş’ın başarısının koyu gölgesi altında eridi gitti.

Türkiye’nin bugüne kadar oynanan seyir açısından en keyifli karşılaşması olması da cabası. Bu anlamda iki takıma da teşekkür etmek gerekiyor. Karşılaşma sonrasında Beşiktaş’ı alkışlayan Fenerbahçe taraftarının bu hareketi de alkışa değer.

Ancak tribünde maçın daha başında Rıza Çalımbay’ın kapıcı olan babasına atfen, üzerinde “Rıza efendi, iki ekmek ve bir şişe süt” yazılı bir pankartın açılması önümüzdeki hafta ele alacağımız ve tamamen sosyolojik bir ayıptır. Ama

hemen söyleyelim, bu çirkin tavır bile karşılaşmanın güzelliğini gölgede bırakamadı. İyi ki bu ezeli rekabet var... (BD/EK)