Zarokên qurbaniyên şer: Jenosîda bêgunehiyê

Rêxistinên wekî UNICEF û Save the Children daneyên heyî bikar tînin da ku pêşbîniyan bikin.

Lêbelê, encamên lêkolînê biqisawet in:

UNICEF: Di sala 2023an de zêdetirî 100 milyon zarok ji ber pevçûn, tundî û koçberiyê neçar man malên xwe biterikînin. Ev hejmar ji Şerê Cîhanê yê Duyemîn heta niha herî zêde ye.

Save the Children: Di sala 2022 de, 70 mîlyon zarokên ku li zêdetirî 40 welatan dijîn rasterast ji şer û pevçûnan bandor bûne.

Ev hejmar hemû zarokên li herêmên şer dijîn temsîl nakin. Bandorên nerasterast ên şer bandorê li mîlyonan zarokan jî dike, di nav de kêmbûna xwarin û avê û nebûna perwerdehî û lênihêrîna tenduristiyê.

Nimûneyên hejmara zarokan li hin herêmên şer ên çalak:

Ukrayna: Li gorî UNICEF’ê, ji Adara 2024’an vir ve nêzî 7,5 mîlyon zarok li Ukraynayê koçber bûne.

Yemen: Li gorî Save the Children, zêdetirî 20 milyon zarokên di bin 15 saliyê de li Yemenê rastî qeyraneke mirovî tên.

Etiyopya: Li gorî Neteweyên Yekbûyî ji ber pevçûnên ku li herêma Tigray ya Etiyopyayê berdewam dikin zêdetirî 400 hezar zarok bi birçîbûnê re rû bi rû mane.

Divê were zanîn ku ev tenê texmîn in û dibe ku hejmarên rastîn zêdetir bin. Şer bandoreke xerab li zarokan dike û birînên laşî û derûnî li wan vedike.

Pêwîst e civaka navneteweyî ji bo parastina zarokan tevdîrên lezgîn bigire. Di vê navberê de hewildanên zêdekirina gihîştina alîkariya mirovî, parastina mafên zarokan û pêşxistina çareseriyên aştiyane hene.

Şer bi gelemperî wekî bûyerek an pevçûnek tundûtûjî ya ku di navbera komên mezin ên mirovan de çêdibe tê pênase kirin. Bi gelemperî, zarok herî zêde ji bûyerên tundûtûjî û hawîrdorên pevçûnan bandorek neyînî dibin. Zarok di şeran de dimirin, seqet dibin, rastî îstismara fizîkî û zayendî tên. Her çiqas mirin em gelekî êşandin jî, travmayên zarokên ku nemirin şopên hîn kûrtir li ser me dihêle.

Trawma wekî serpêhatiyek tê pênase kirin ku nîşanên girîng û bibandor ên zirarê li zindiyekî di warê laş û giyanê de dihêle, an jî wekî birînek herêmî ya ku ji bandorek ku avahî an şeklê organek têk dide tê pênase kirin. Zêdetir di psîkolojiyê de; tecrûbeyek e ku ferd nikaribe bi guncan reaksiyonê nîşan bide, her çend li ser bisekine jî nikare çareser bike û ji ber vê yekê ji hişmendiyê derdixe.

Li şerên ku îro li cîhanê diqewimin dinêrin, bêgunehiya zarokan tine dikin. Dema ku bi mîlyonan mirov di van şeran de mirin, bi mîlyonan kesên din seqet bûn û rastî her cûre destdirêjiyê hatin (cinsî, laşî, hestyarî). Heya ku ev şerên qirêj berdewam bikin, wê bi mîlyonan kesên din bimirin an jî birîndar bibin û rastî îstîsmarê bên. Di şerê qirêj ê etnîkî de li Ruandayê, her keçek ji 8 salî mezintir rastî destavêtinê hat, li Ugandayê jî bi deh hezaran zarok hatin revandin, destavêtin û kirin koleyên seksê. Rewşa şerên din ji Raunda û Uganda ne cuda ye.

Di şer de sedema sereke ya mirin û birîndarbûna zarokan mayîn in. Mayîn amûrek çalakker e ku bi gelemperî di nav materyalek parastinê de tê girtin ku ji bo hilweşandin an zirarê bide wesayitên bejahî an balafiran, birîndar bike, bikuje an bi rengek din personelê bêhêz bike. Tê texmînkirin ku li 64 welatên cîhanê derdora 110 milyon mayinên neteqiyayî hene.

Her çendî hejmara zarokên ku di encama mayînan de mirin û birîndar bûn nehate zanîn jî, zirara ku dide zarokan tê dîtin. Travmayên ku zarokên kêmendamên bedenî di encama mayînan de dîtine, nayên/nayê derman kirin.

Di dema şerên li çaraliyê cîhanê de, zarok ji ber teqîna teqemeniyên ku dihesibînin pêlîstok in û pê dileyizin, dest, mil û organên xwe winda dikin û bi vî awayî nikarin bilîzin. Dema ku hevalên wan lîstikan dilîzin, bi êşên xwe bi zaroktî xeyal dikin. Dema zarok ji xewnên xwe şiyar dibin û dest û lingên xwe yên qutkirî dibînin, ji ber psîkolojiya êşa ku dikişînin ji afirînerên şer nefret dikin û dema bi çavên vala li jiyanê dinêrin, nikarin hêviya pêşerojê hîs bikin. . Lê belê, ew zarok in, û daxwazên zarokan ên zarokan hene (siwarbûna bisîkletê, lîstika topê, lîstina li zeviyan û bazdan...).

Hewldanên ji bo rakirina van encamên şer û rehabîlîtasyonên travmayên ku zarok jiyan kirine bes in? Bersiv, bê guman, nexêr e. Heya ku bersiv na be, jiyana zarokên (bêsûc) mexdûrên şer tarî dibe, û zeviyên mayinkirî li bendê ne ku jiyana zarokên din jî tarî bike.

Temaşekirina vê nêrîna qirêj erka mirovahiyê ye? Divê em ji bo aştiya cîhanê, ji bo bidawîkirina şeran, paqijkirina erdên mayinkirî, nehêlin ku jiyan û bêgunehiya zarokên din xera bike, hewlên xwe yên mirovî bidin. Wekî din, di pêşerojê de cîhanek bê xewn û xeyalên zarokatî nabe.