Tirkiye di “Rapora Nirxên Demokratîk” de têk çû

Rapora Enstîtuya Navneteweyî ya ji bo Alîkariya Demokrasî û Hilbijartinê (International IDEA) ya sala 2023an, bal kişand li ser performansa nebaş a Tirkiyeyê. Li gorî vê raporê Tirkiye di kategoriya serweriya qanûnê de ji 173 welatên cîhanê di rêza 148an de ye. Li gorî heman raporê, Tirkiye di nava 4 welatên nedemokratîk ên Ewropayê de ye ku li pişt Rûsyayê ye.

Li gorî rapora International IDEAyê, di rêza dewleta hiqûqê de performansa Tirkiyeyê kêm e:

Di kategoriya dewleta qanûnê de Tirkiye ji 148 welatên cîhanê û ji 45 welatên Ewropayê ji dawiyê di rêza 2an de ye.

Di kategoriya mafan de Tirkiye di cîhanê de di rêza 129an û li Ewropayê jî di rêza 42an de ye.

Di beşa nimandin de Tirkiye li cîhanê di rêza 112an û li Ewropayê jî di rêza 42an de ye.

Di beşa beşdarbûnê de Tirkiye li cîhanê di rêza 139an û li Ewropayê jî di rêza 42an de ye.

Civaknasî nirxên demokratîk weke nirxên ku bingeha civaka demokratîk ava dikin penase dike. Armanca van nirxan, parastina maf û azadiyên bingehîn ên takekesan û dabînkirina xweşî ango refah û edaleta civakê ye.

Civaknasî pîvanên ku nirxên demokratîk diyar dikin, wiha rêz dikin:

Di civaka demokratîk de hemû kes xwedî maf û azadiyên wekhev in. Ev wekhevî ji bo hemû kesan e, bêyî ku ferqa nijad, ol, zayend, ziman, çîna civakî û her cûdahiyek din hebe. Ger nirxên demokratîk nebin, di civakê de wekhevî pêk nayê. Dibe ku hin kes ji yên din bêhtir xwediyê maf û azadiyan bin û ev rewş di nav civakê de bibe sedema alozî û nakokiyan.

Di civaka demokratîk de edalet ji bo her kesî derbas e. Dadmendî di nava civakeke dema her kes li pêşberî hiqûqê wekhev be û bi heman rengî li gorî hiqûqê be, pêk tê. Ger nirxên demokratîk nebin, edalet di civakê de pêk nayê. Di civakeke wisa de ku her kes li pêşberî qanûnê ne wekhev be û bi heman awayî li gorî hiqûqê nayên kirin, neheqî serdest e. Ev dibe sedema bêbawerî û bêhêvîtiyê di nava civakê de peyda bibe.

Di civakeke demokratîk de maf û azadiyên bingehîn ên takekesan tên parastin. Di nav van azadiyan de azadiya raderbirînê, azadiya olî, azadiya civîn û xwenîşandanê heye. Ger nirxên demokratîk nebin, dibe ku maf û azadiyên bingehîn ên kesan bên astengkirin. Ev yek dikare di civakê de bibe sedema zordestî û totalîtarîzmê.

Di civaka demokratîk de mafê gel heye ku nûnerên xwe bi xwe hilbijêrin. Divê ev hilbijartin bi awayekî azad, adil û zelal bên kirin. Ger nirxên demokratîk nebin, gel nikare vî mafî bi kar bîne û nûnerên xwe hilbijêre. Di vê rewşê de dibe hikûmeteke wisa bê ser kar ku li beramberî raya giştî ne berpirsyar be. Ev yek dibe sedema gendelî û îstîsmar di nava civakê de peyda bibe.

Di civaka demokratîk de, nûnerên ku gel ew hilbijartine desthilatdariya qanûndanînê ava dikin. Ev nûner, li gorî pêwîstî û berjewendiyên civakê qanûnan saz dikin. Hêza zagonsaz, organa dewletekê ye ku qanûnan çêdike.

Ger hêza zagonsaz qels be, dibe ku pirsgirêkên jêrîn derkevin holê:

Ger hêza qanûndanînê qels be, dibe ku di çêkirin û pêkanîna qanûnan de nezelaliyek derkeve holê. Dibe ku ev rewş di nav civakê de bibe sedema alozî û nakokiyan.

Ger hêza qanûndanînê qels be, edalet pêk nayê. Di çêkirin û pêkanîna qanûnan de bêalîbûn çênabe û ev yek jî dibe sedem ku di civakê de neheqî derkeve.

Eger desthilata qanûndanînê lawaz be, desthilata cîbicîkar bihêztir dibe. Ev dibe sedem ku rêveberî bibe zordar.

Ger hêza qanûndanînê qels be, dibe gel rê li ber qanûnên ku bi tevahî hewcedarî û berjewendîyên wan nagire veke. Ev rewş dibe sedem ku nûnertiya gel neyê kirin û di civakê de alozî derkeve.

Ji bo bihêzkirina hêza qanûndanînê tedbîrên jêrîn dikarin bêne girtin:

Bi xurtkirina desthilatên desteya qanûndanînê, dikare were piştrastkirin ku di çêkirin û cîbicîkirina qanûnan de xwedî gotinek zêdetir e.

Zelalkirina xebatên meclîsê rê dide ku gel ji nêz ve meclîsê bişopîne û zêdetir beşdarî proseya çêkirina qanûnan bibe.

Berpirsiyariya meclisê, çalakî û biryarên wê, ji raya giştî re dihêle ku meclîs bêtir bi berpirsyarî tevbigere.

Di civaka demokratîk de, erka birêvebirinê ji aliyê kesên ku ji aliyê meclîsê ve hatine hilbijartin an jî tayînkirin, tê bikaranîn. Ev kes ji cîbicîkirina qanûnan û meşandina karên dewletê berpirsiyar in. Desthilatdariya cîbicîkar ew dezgeh e ku berpirsiyarê cîbicîkirina qanûnên dewletekê û birêvebirina karûbarên dewletê ye.

Ger erka birêvebirinê nedemokratîk be, dibe ku pirsgirêkên jêrîn derkevin holê:

Ger erka birêvebirinê nedemokratîk be, dibe ku di pêkanîna qanûnê de keyfî be. Ev rewş dibe sedema bêhiqûqî û neheqiyê.

Ger erka birêvebirinê nedemokratîk be, dikare li ser civakê serdestiya zordar bike. Ev rewş dikare bibe sedema rejîmên otorîter.

Ger erka birêvebirinê nedemokratîk be, dibe gel bikeve bin desthilatdariya ku bi tevahî hewcedarî û berjewendiyên wan nîşan nade. Ev rewş dibe sedem ku nûnertiya gel neyê kirin û di civakê de alozî derkeve.

Ji bo demokratîkkirina erka birêvebirinê, tedbîrên jêrîn dikarin bêne girtin:

Hilbijartina birêvebirina rêvebiriyê ji aliyê gel ve dibe alîkar ku desthilatdariya rêveberiyê demokratîk bike.

Bisînorkirina rayeyên erka birêvebirinê rê nade ku desthilata cîbicîkar keyfî tevbigere.

Berpirsiyariya kar û biryarên erka birêvebirinê ji raya giştî re dihêle ku desthilata cîbicîkar bêhtir bi berpirsyarî tevbigere.

Di civaka demokratîk de, erka birêvebirinê ji aliyê kesên ku ji aliyê meclîsê ve hatine hilbijartin an jî tayînkirin, tê bikaranîn. Ev kes ji cîbicîkirina qanûnan û meşandina karên dewletê berpirsiyar in. Desthilatdariya cîbicîkar ew dezgeh e ku berpirsiyarê cîbicîkirina qanûnên dewletekê û birêvebirina karûbarên dewletê ye.

Ger erka birêvebirinê nedemokratîk be, dibe ku pirsgirêkên jêrîn derkevin holê:

Ger erka birêvebirinê nedemokratîk be, dibe ku di pêkanîna qanûnê de keyfî be. Ev rewş dibe sedema bêhiqûqî û neheqiyê.

Ger erka birêvebirinê nedemokratîk be, dikare li ser civakê zordariyê bike. Ev rewş dikare bibe sedema rejîmên otorîter.

Ger erka birêvebirinê nedemokratîk be, dibe gel bikeve bin desthilatdariya ku bi tevahî hewcedarî û berjewendiyên wan nîşan nade. Ev rewş dibe sedem ku nûnertiya gel neyê kirin û di civakê de alozî derkeve.

Ji bo demokratîkkirina erka birêvebirinê tedbîrên jêrîn dikarin bêne girtin:

Hilbijartina birêvebirina rêvebiriyê ji aliyê gel ve dibe alîkar ku erka birêvebirinê demokratîk bike.

Sînorkirina rayeyên erka birêvebirinê, rê nade ku desthilata cîbicîkar keyfî tevbigere.

Berpirsiyariya kar û biryarên erka birêvebirinê ji raya giştî re dihêle ku desthilata cîbicîkar bêhtir bi berpirsyarî tevbigere.

Di civaka demokratîk de daraza serbixwe heye. Dadger qanûnan şîrove dikin û bi kar tînin. Ger daraz serbixwe nebe, maf û azadiyên bingehîn ên civakê dikevein xeterê. Di civakeke ku her kes li pêşberî qanûnê ne wekhev e neheqî serdest e. Dibe ku ev rewş di civakê de bibe sedema bêewlehî û bêhêvîtiyê, maf û azadiyên bingehîn ên takekesan bên sînordarkirin û azadî yên wekî azadiya derbirînê, azadiya olî, azadiya civîn û xwepêşandanan bên astengkirin. Dibe ku ev rewş di civakê de bibe sedema zordestî û totalîtarîzmê, di civakê de alozî û nakokî çêbibin, ger mirov bawer bike ku edalet pêk nayê, dibe ku dest bi binpêkirina qanûnan bikin. Ev rewş dibe sedema tundî û kaosê di civakê de.

Ji bo misogerkirina serxwebûna dadweriyê tedbîrên jêrîn dikarin bêne girtin:

Divê dadger di pêkanîna erka xwe de nekevin bin zextên derve. Divê dadger tenê li gorî qanûnê biryaran bidin.

Divê pergala darazê zelal be. Divê hemû kes bikaribin xwe bigihînin biryarên darazê.

Divê pergala dadwerî berpirsiyar be. Divê dadger ji ber biryarên şaş ên ku di dema pêkanîna erkên xwe de didin, berpirsyar bin.

Girtina van tedbîran dê bibe alîkar ku serxwebûna dadweriyê bihêztir bibe û mafên bingehîn û azadiyên civakê biparêze.

(AÖ/FD)